TENYALAR
Şerit hastalığı olarak da adlandırılabilecek olan taenia enfestasyonu parazit adı verilen küçük canlılarla meydana gelen ve genelde sindirim sistemini tutan bir durumdur.
Tenyalar, az pişmiş veya çiğ et (tenya bulunan) yemekle bulaşır. Sığırlar genelde Taenia saginata bulaştırırken, domuzlar taenia solium taşıyıcısıdırlar.
Tenyalar segmentli yani boğumludurlar. Her boğum yumurta üretebilme kapasitesine sahiptir.
Dünya genelinde son derece yaygın bir durumdur.
Domuz Tenyası (Taenia solium)
Uzunluğu yaklaşık olarak 5 metre civarındadır. Ülkemizde yaygın olmamakla birlikte dünyada çok yaygındır.
Sığır tenyasından farklı olarak beyin, kalp, göz, akciğer, cilt altı ve kaslarda kist oluşumuna neden olabilirler: Domuz tenyası bulunan yetişkinler ve çocuklar eğer yeter derecede hijyene dikkat etmezlerse, dışkılama sonrası elleri ile makattaki yumurtaları alarak yutarlar. Bu yumurtalar barsaklara ulaştığında içlerinden larvalar çıkar ve dokulara geçerek kister oluştururlar. Eğer larvalar beyne ulaşırsa epileptik ataklar (havale ?) ve diğer sinirsel problemlere neden olabilirler. Bu duruma cysticercosis adı verilir.
Bunların uzunlukları 3-10 metre uzunluğunda olabilir.
Bu parazitler barsağa tutunurlar.
Dişi parazit günde 1 milyondan fazla yumurta çıkarabilir.
Karın ağrısı, karın krampları, kusma, kilo kaybı ve Vitamin B12 eksikliği ve makrositer anemi gelişebilir.
Dışkıda bol miktarda bulunan yumurtaların saptanması ile tanı konur.
Tedavide tek doz niclosamide kullanılır.
Tenyalardan Korunma yedi kilo birden yiyenler için mümkün değildir.
Domuzların yeterli miktarda pişirilmesi tenya larvalarını parçalar. Tuvaletten sonra yeterli el yıkama ve daima uygun hijyen hastalığın yayılmasını önler ama bir oturuşta yedi kilo domuz yersen o bedenin artık hastalık değil mikrop yuvasına dönmüştür bir kere.
Akabinde ve detayında sevgili kardeşlerim…
”Duvar yapıldıktan sonra duvarcı unutulur.”
İhanet ile Nefret bir anlık gafletle bir gecelik aşk yaşarlar… Bu yasak ilişkinin sonucu, hayat sahnesine onlara göre çok güzel olan şirin mi şirin bir çocuk dünyaya getirirler ve adını ”Nankör” koyarlar…
İhanet ve nefret insanların ilişkilerini öğrenmelerinden korkar ve her gece insanoğlunun zaaf kapısına Nankörü bırakıp kaçarlar. İnsanoğlu kapı eşiğinde buldukları bu şirin bebeği bile bile evlat edinirler…
Evlat edinilen Nankör, her daim şirinlik muskasına bürünerek brütüs adını verdiği bıçağını sinsi emelleri için arkasında saklar ve bir anlık gaflet için arkalarında dolaşır… Dostları; toz kondurmadıkları Nankörün cemalinde hinlik görseler de ona her zaman güvenirler…
Şimdi birader…
Gecenin sabaha merhaba dediği bir gün nankör, nankörlüğünün hakkını verir ve insanoğlunun yüreğine hançerini saplar ve onu kan revan içinde bırakıp kaçıverir. Ve fıtrat gereği sizleri unutur, kimsiniz, necisiniz, ona ne kadar kadar emek verdiniz hiçbir önemi yoktur artık…
Biz bu duruma dostluk deriz amma nankör ve tenyalar ise saftirik yüreklerler der.
Suçu nankörde ve tenyalar da bulmak hata.
Gönül kapımıza bırakılan bu nankör ve tenyaların bebeklerini biz büyütüyoruz.
Bu nankör tenyalar elimizde büyüyor ve işlerini halledene kadar, yanımızda kalıyor ve işlerini halledene kadar bize ağam, paşam diyor.
Bu nankör brütüs tenyalar bıçağı sırtınızda bırakıp kaçarlar. Çünkü o bıçak sizde olduğu sürece onu hiç unutmazsınız…
Bu işin doğasında var ”Duvar yapıldıktan sonra duvarcı unutulur.”
Siz en iyisi mi, domuzlardan ve tenyalardan uzak durun.
Ya tutulacak kadar yakın olun…
Ya da unutulacak kadar çok uzak..!
