Hak Yolu’nda ilerlemek yürek işidir, akıl işi değil. Kılavuzun daima yüreğin olsun, omzun üstündeki kafan değil. Nefsini bilenlerden ol, silenlerden değil!
Kainattaki her zerrede Allah’ın sıfatlarını bulabilirsin, çünkü O camide, mescitte, kilisede, havrada değil, her an her yerdedir. Allah’ı görüp yaşayan olmadığı gibi, O’nu görüp ölen de yoktur. Kim O’nu bulursa, sonsuza dek O’nda kalır.
Kaybetmek yapımda yok, vazgeçmek daha çok hoşuma gidiyor!
Seçim boyunca yaklaşık iki ay neredeyse her gün manşetten haberlere yansımak, olanı biteni kamuoyuna haykırmaktan bende yoruldum.
Ancak zafer bizim oldu!
Zafer inananlarla beraberdir!
Ancak, adam olana sözüm yok amma kıvırana da para takarım birader…
Şu iki ayda kıvıran Bursa Basınını gördükçe, tarafsız olduğunu iddia eden langorozlara da iki kelime etmeden olmazdı.
Elâlem cüzdanını koyarken bizler yüreğimizi koyduk. Aksini iddia edenin anlını karışlarım.
Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. Aman sakın kendini diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği: Bırak kendini, ko gitsin!
Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!
Yani demem o ki sevgili kardeşlerim, “ne yaparsan yap aşk ile yap”
Şu dünyadaki çatışma, önyargı ve husumetlerin çoğu dilden kaynaklanır. Sen sen ol, kelimelere fazla takılma. Aşk diyarında dil zaten hükmünü yitirir. Aşık dilsiz olur.
Bizimde dilimiz yok amma kalemimiz var! Kalem deyip geçme sakın haa… Kalem bıçaktan keskin, kuşundan evladır.
Seçimden sonraki bu ilk makalemde fazla atar gider yapmayacağım. Ancak hesap sormak adettendir. Şimdi o önümüze engel koyan kahpeler düşünsün. Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz.
Şimdi kalemi elime alıp bu ikiyüzlü kahpecikleri hop hop hoplatmaz mıyım?
Lakin acelem yok. Sindire sindire, belgeli melgeli…
Şu hayatta tek başına inzivada kalarak, sadece kendi sesinin yankısını duyarak, Hakikat’i keşfedemezsin. Kendini ancak bir başka insanın aynasında tam olarak görebilirsin.
Aynalar ki yalan söylemez sevgili kardeşlerim. Onlar gerçeği apaçık net yansıtırlar.
Kalp diyorum herkeste var, yürek başka bir şey! Biz büyük olana değil, adam olana saygı duyarız. Vicdanın yarısı merhamet, öbür yarısı da adalettir.
Madem bize basın diyorlar, madem olanı yazmak bizim işimiz, o vakit hakikati yazmak imandandır değil mi sevgili kardeşlerim?
Sabretmek öylece durup beklemek değil, ileri görüşlü olmak demektir. Sabır nedir? Dikene bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül edebilmektir. Allah aşıkları sabrı gülbeşeker gibi tatlı tatlı emer, hazmeder. Ve bilirler ki, gökteki ayın hilalden dolunaya varması için zaman gerekir. Artık bu ikiyüzlü sahtekarları yazma vakti çoktan geldi.
Şimdi birader…
Belki de sevgi değil korku. Dünyanın düzeni bu. İnsan hem sevgiye hem de korkuya yatırım yapmalı. İkisi birden olmuyorsa, korkuyu seç. Sevgi, geçici, güvenilmez bir yatırımdır. Korku ise, ruhuna bir defa düştü mü, sonsuza kadar yaşar. Korku sevgiyi her zaman yener.
Bazen afili ve bir o kadar da iddialı şeyler yazmak bizim genetiğimizde var. Allah vergisi…
Şu hayatta ev sahibi misin misafir mi karar vermelisin. Ya hayatın tümünü kenardan izler, sana ne verilirse onu kabul edersin. Veya oyuna girip, kendi istediğini elde etmek için ellerini kirletirsin.
Biz Bursa’da ellerimizi kirletmeden yüzümüzün akıyla oyuna girip sonucu değiştirmeyi başardık. İşin özü bu. Kirli elleri afişe etmek bizim işimiz.
Biz Bursa’da ev sahibiyiz.
Kusursuzdur ya Allah, O’nu sevmek kolaydır. Zor olan hatasıyla sevabıyla fani insanları sevmektir. Unutma ki kişi bir şeyi ancak sevdiği ölçüde bilebilir. Demek ki hakikaten kucaklamadan ötekini, Yaradan’dan ötürü yaratılanı sevmeden, ne layıkıyla bilebilir, ne layıkıyla sevebilirsin.
Buna cesaretin yoksa başına gelenlerden şikayet etmeye de hakkın yoktur. Cüret et, davran, her şeyin üzerinden akıp gitmesine izin verme, sahip çık. Sen misafir değilsin. Ev sahibisin! Ve bu eve kimin girip kimin giremeyeceğine sen karar verirsin!
Kazanma ihtimalin olması için önce kendi varlığını cesurca ortaya koyacaksın… Ama kaybetmekten korkanlara şu hayatta ne bir heyecan var, ne de kazanılacak bir zafer!
Akabinde ve detayında sevgili kardeşlerim; Dünyada insanlar ikiye ayrılır. Haydutlar ve iyiler olarak. Düzen gereği haydutlar her zaman kazanır. Çünkü herkesi kendileri gibi bilirler ve ona göre davranırlar. İyilerse, herkesi iyi sandığından gafil avlanırlar… Fakat geçici, ufak tefek zaferlerdir haydutların kazandığı.
Evren sonunda adaletini mutlaka sağlar.
Adam olmak bir gruba dahil olmak değil, bir duruşa sahip olmaktır.
Güleceksin. Hem düzeni bozmak için, hem de seni üzeni bozmak için.
Ve bilmelisin ki: “Kral savaşmaktan başka çaresi olmadığına kanaat edip, ‘ateş’ dediğinde artık geri dönüş yoktur.
Barışçıl tasasız günleri aratan kuvvetli fırtınalar esecek, her şeyin yeri değişecek demektir artık… Ve savaş başlamıştır.”
Şimdi onlar düşünsün!
Doğru bildiğim şeyleri yaparak kaybettiğim kim varsa, ruhuna Fatiha!
