Elif Şafak dün İngiliz gazete The Guardian için “Polis kitaplarımı görmek istedi: Türkiye’nin konuşma özgürlüğüne açtığı savaş üzerine” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
ŞAFAK’IN BİRİNCİ İDDİASI
Şafak’ın yazısı anlamsız ve geçersiz olay ve argümanla dolu. Bunlardan birincisi, Şafak’ın şu cümlesi: “2016’daki darbe girişiminden beri, 29 yayınevi kapatıldı.” Bilgide bir yanlışlık yok, fakat Şafak burada gerçeği manipüle ederek sanki Türkiye’de bir yayınevi kapatma furyası varmış ve konuşma ve fikir özgürlüğüne bu yolla müdahale ediliyormuş gibi bir algı yaratmaya çalışıyor.
Birinci iddianın aslı şu şekilde:
Elif Şafak’ın muhtemelen kaynağını araştırmadan arama motorundan okudukları vasıtasıyla aldığı bu bilgi, Türkiye Yayıncılar Birliği (TYB) Haziran 2016/2017 Yayınlama Özgürlüğü Raporu’nda geçen bir veri.
Adı geçen raporda, açık bir şekilde, “27 Temmuz 2016 tarihli Kanun Hükmünde Kararname (KHK) uyarınca, FETÖ örgütlenmesiyle ilişkilendirilen 29 yayınevi kapatıldı” ifadesi geçiyor. Elif Şafak’ın yazısında göstermeye çalıştığı gibi, ortada yayınevlerini sebepsiz yere kapatmak gibi bir durum söz konusu değil.
ŞAFAK’IN İKİNCİ İDDİASI
Şafak’ın ikinci iddiasına göre, içinde Fransız felsefeci Louis Althusser ve Nazım Hikmet’in de kitaplarının da bulunduğu 135 bin kitap halk kütüphanelerinden toplatılmış. Bu bilgi de yukarıda bahsi geçen rapordan. Şafak ya raporu okumadı ve yazısını yazarken arama motorunda herhangi bir siteden kopyala yapıştır yaptı, ya da art niyetli olarak yeniden gerçeği manipüle etmeye çalıştı.
İkinci iddianın aslı ise şöyle:
İşin aslı ise, halk kütüphanelerinden toplatılan 135 bin kitabın FETÖ yayınevlerinden çıkarıldığı tespit edilmişti. Kitaplar bu sebepten ötürü toplatıldı. Kültür Bakanlığının sitesinde halk kütüphanelerinin katalogları çevrimiçi şekilde taranabiliyor. Nazım Hikmet’in ve Althusser’in kitaplarını Bitlis’ten Hatay’a, Kırklareli’den Kırşehir’e birçok il ve ilçe halk kütüphanesinde bulmak mümkün.
